Ouders vertellen
"We denken als ouders met elkaar mee"
Hoe ben je als ouder betrokken bij je kind of familielid? Als je kind of familielid bij Estinea gaat wonen of werken wil je natuurlijk betrokken blijven bij hoe dit gaat. Hoe ziet die betrokkenheid eruit in de praktijk? Jolanda is moeder van Thomas die op de Hermesstraat in Hengelo woont en vertelt hoe zij dit ervaart.
Je kind loslaten
“Toen mijn schoonmoeder overleed, zei Thomas: ‘mama, als jullie er niet meer zijn, moet ik ook voor mezelf zorgen, hè?’ En daar heeft hij begeleiding bij nodig. Nu woont hij er drie jaar en zegt: ik ben hier helemaal gelukkig. Nou, als moeder doet mij dat zoveel! Je weet dat er een moment komt dat je je kind los moet laten, maar dat blijft lastig. En dat hij daar dan zo op z’n plek zit, maakt het wel makkelijker.”
Even een belletje, heel informeel
“Dat hij daar zo op z’n plek is, komt ook echt doordat we het met z’n allen als ouders en begeleiders samen doen. Er is veel contact tussen ons als ouders en begeleiders: even een belletje, heel informeel. We denken met elkaar mee, in het belang van onze kinderen die daar wonen.”
Ouderinitiatief
De Hermesstraat is een ouderinitiatief: een groep ouders die het initiatief heeft genomen om een geschikte woonplek op te zetten waar hun zoon of dochter kan wonen.
Jolanda: “We zitten als ouders regelmatig om de tafel met alle bewoners en begeleiders om wensen en behoeftes te bespreken en besluiten te nemen. Dat gaat over de inrichting van de zorg, de ruimtes en de tuin, tot regels afspreken zoals wel of geen huisdieren, wel of geen alcohol. Ook voeren we sollicitatiegesprekken als er vacatures voor begeleiders zijn.”
Hij heeft zijn brommerscertificaat!
“We hebben natuurlijk ook overleg in de individuele ‘driehoek’ zoals dat heet: Thomas, wij als ouders en zijn begeleider. Hij is zó gegroeid sinds dat hij daar woont. Begeleiders maken ook echt gebruik van kennis die wij als ouders hebben over onze kinderen. Thomas is gek op alles van vier wielen en wilde graag z’n brommerscertificaat halen. Dan is er overleg met de huisarts, wij, zijn begeleider, het CBR. En nu heeft hij ‘m!”