Ervaringsverhaal
“Weer leren, verslagen maken… kon ik dat nog wel?”
Daniëlle: “Als huishoudelijk medewerker werkte ik wel wat samen met cliënten, maar wilde al langer méér met en voor hen doen. Dus toen er een BBL-plek op de woning waar ik werk vrijkwam, zei mijn collega: ‘Is dit niet iets voor jou?’ En zo begon het te kriebelen."
"Ik had geen twijfels over mijn kunnen in de praktijk, maar weer naar school gaan was wel een drempel... Ik ben bijna 50 en dus al lang uit de schoolbanken. Kon ik dat nog wel? Maar ik besloot tóch het ROC te contacten. Ik deed een instaptoets op niveau 3 en bleek veel meer te kunnen dan ik dacht! Nu volg ik de opleiding op niveau 4.
Veel steun van jongeren
In mijn klas zijn we met z’n zestienen. De jongste is 22, de oudste 54. Aan de jongeren heb ik veel. Zo zijn zij veel handiger in het werken met de computer dan ik: tabellen maken, presentaties. Dit leer je ook wel tijdens de opleiding, maar toch. Een van de jongere klasgenoten is mijn buddy op dit gebied. En dat vind ik heel fijn.
Balans
Ik ga één dag per week naar school, van negen tot vijf. De eerste weken moest ik echt wennen aan zo’n lange dag. Maar inmiddels heb ik een goede balans gevonden. Studeren en huiswerk maken doe ik op de dagdelen dat ik niet werk. Dus werk ik in de middag op de woning? Dan studeer ik in de ochtend. Zo ben ik op de dagen dat ik vrij ben écht vrij. En dat werkt heel goed.
Trots op mezelf
Ik ben echt trots op mezelf en in m’n element als aankomend persoonlijk begeleider. Ik weet dat ik nog veel te leren heb, maar het gaat mij vrij natuurlijk af. Waarschijnlijk helpt het ook dat ik al jaren heb kunnen kijken naar hoe collega’s het doen. Kortom, ik ben blij dat ik de stap heb gezet!"